جایگاه پژوهش در نظام آموزش و پرورش ایران
رشد و توسعه یک کشور در گروی پرورش انسان‌های آگاه و برخوردار از مسئولیت اجتماعی است و به نظر می‌رسد که آموزش و پرورش به عنوان یکی از مهمترین و اولین بخش‌هایی است که وظیفه خطیر تربیت و پرورش افراد را به عهده دارد. بنابراین می‌توان گفت نظام آموزش و پرورش در هر کشوری یکی از محورهای اصلی توسعه است و بویژه در کشور ایران که برای تحقق اهداف درنظر گرفته شده در سند چشم‌انداز بیست‌ساله‌ی کشور بیش از هر چیزی نیازمند پرورش سرمایه‌های فکری توانا است. البته امروزه این تصور نیز ایجاد شده است که فعالیت آموزش و پرورش نباید به دروس نظری و انباشت اطلاعات محدود شود، باید به پرورش مهارت‌ها، کارآفرینی، خلاقیت و نوآفرینی دانش‌آموزان توجه کند و دانش‌آموزان را به کندوکاو و تجزیه و تحلیل دروس تشویق کند. از این‌رو باتوجه به اهمیت پژوهش این مقاله به بررسی جایگاه پژوهش در نظام آموزش و پرورش ایران پرداخته است. روش تحقیق توصیفی است که به توصیف و تفسیر شرایط و روابط موجود پرداخته و وضعیت کنونی موضوع را مورد مطالعه قرار داده است. در این مقاله بعد از ارائه توضیحات درباره موضوع پژوهش در آموزش و پرورش ایران و ارائه جداولی مربوط به «نسبت اعتبارات آموزشی (ابتدایی،متوسطه، عالی) به GDP در برخی از کشورهای جهان در سال ۲۰۰۰» و «نسبت دانش‌آموزان به معلم در برخی از کشورهای جهان سال ۲۰۰۰»، در بخش نتیجه‌گیری مطرح شده است که در بخش آموزش و پرورش نیاز به دگرگونی‌های بنیادی داریم، آموزش در آینده باید به صورت فراگرد عمیق‌تری درآید که در جریان آن، افراد با بهره‌گیری از امکانات کامپیوتر، تفکر خلاق را بیاموزند و از اطلاعات و دانش‌های تخصصی بهره‌مند شوند.